Лінкі ўнівэрсальнага доступу

Дракахруст спрачаецца зь Зісерам наконт нацыянальнай ідэі


Юры Дракахруст
Юры Дракахруст

Юрыю можна падзякаваць прынамсі за падыход. Хаця яго прапановы ўяўляюцца мне спрэчнымі, але яны насамрэч каштоўныя нават у сваёй спрэчнасьці.

Ягоная формула нейкая абстрактная, ніяк не ўгрунтаваная ў нацыянальны кантэкст. А мне здаецца, што яна мусіць быць угрунтаваная.

І мне асабіста яна бачыцца як сынтэз. Беларусь як сынтэз, зьняцьце, паводле Гегеля, супярэчнасьці паміж Захадам і Усходам, сплаў заходняй рацыянальнасьці і ўсходняй эмацыйнасьці, містыкі. І гэта лінія — ад Абдзіраловіча да Акудовіча, гэта пра духоўныя, а не пра бізнэсовыя практыкі. Не, калі бізнэсоўцы, у тым ліку і мэдыя-бізнэсоўцы, прапануюць нешта, дык гэта можна толькі вітаць. Але нацыянальная ідэя — гэта пра ўсіх.

Калі Юры піша, што рабацягам на заводах можна адно паспачуваць і наагул іх наканаваньне — своечасова здохнуць, дык гэта не нацыянальная ідэя паводле вызначэньня. Яны мо людзі «простыя і някніжныя», але іх — прынамсі паўкраіны, паўнацыі, і прапаноўваць ім пэрспэктыву толькі здыханьня — да нацыянальнай ідэі гэта не зусім пасуе, на мой погляд.

Але, зь іншага боку, прапаноўваць — а давайце мы будзем, як літоўцы, скажам — такое таксама наўрад ці пройдзе. Мы ж вядзем гутарку ня ў нейкім 1990-м годзе. Тады можна было ўяўляць будучыню якой-хаця. Аднак мне падаецца недарэчным лічыць час кіраваньня Лукашэнкі проста памылкай прыроды, якую трэба выправіць паводле формулы «Інтэрнацыяналу»: «Стары парадак мы зруйнуем магутным выбухам сваім...». Гэты час прынамсі дэманструе, што можна, а чаго нельга зрабіць, што прымае, а чаго не прымае беларускі народ.

Вось нейкая такая рэч пра сынтэз, пра тое, што беларусы такія ўнікальныя, што яны і рускія са знакам якасьці і эўрапейцы са знакам якасьці, можа і прайсьці. Нацыянальныя ідэі канструююцца менавіта на такі капыл. А не на той, што мы будзе мець шмат грошай і будзе нам шчасьце. А калі ня будзе шмат грошай, дык і няма нацыі? А калі ня ўсім будзе шмат, дык і гамон нацыянальнай ідэі?

Ня ў грошах нацыянальная ідэя. А ў гатоўнасьці забіваць і паміраць. Ну ў крайнім выпадку. Але менавіта ў ім — не за грошы. І ўсе размовы, што беларусам трэба адно дабрабыт, — гэта лухта. Гэта глухата, няздольнасьць пачуць, адчуць іх душу. У 1994-м Лукашэнка іх купіў не адно абяцаньнямі грошай ці наагул ня імі.

Меркаваньні, выказаныя ў блогах, перадаюць погляды саміх аўтараў і не абавязкова адлюстроўваюць пазыцыю рэдакцыі.

Ігар Лосік Кацярына Андрэева Ірына Слаўнікава Марына Золатава Андрэй Кузьнечык
XS
SM
MD
LG