Ранкам на вёску спусьцілася імгла. Дзьве птушкі прыляцелі ў наш садочак і сталі дзяўбці цяжкія гронкі вінаграду над тэрасай.
Я выйшаў вонкі і прагнаў нахабнікаў. Што за птахі? З выгляду як шпакі, толькі большыя. Калі я раздумваў, з адчыненых дзьвярэй у млечную вогкасьць садочка шмыгануў наш кот. Вернецца ўмакрэлы і брудны. Не ўпільнаваў, будзе мне ад жонкі!
Хвілін дзесяць я гартаў даведнік «Птушкі Эўропы», але безвынікова.
— Шпакі падзяўблі нам вінаград, — кажу з калідору жонцы, вырашыўшы прамаўчаць пра ката.
— Гэта не шпакі, а дразды, прыродазнаўца ты наш, — адказвае жончын паўсонны голас са спальні. — Чаго ты выпусьціў Рамзэса ў такую макрэчу?
Шаноўныя чытачы, у гэтай рубрыцы кожны з вас можа апублікаваць свой тэкст, калі запрапануе цікавую тэму і ўкладзецца ў 100 словаў. Прысылайце свае прапановы на адрас svaboda@rferl.org
