Напярэдадні маёй апэрацыі ў лясным шпіталі ў палату заходзіць дзядзька ў зацухмоленым халаце з бэджыкам: крыжык і імя — брат Анатолій. Ялейным голасам прапануе замовіць саракавуст за здароўе. Нядорага, вось прэйскурант.
Кажу, што я не праваслаўны, а вуніят. «Сектант! — выносіць мне прысуд брат Анатолій. — Вы ж ня хрысьціцеся! У вас жа ні ікон, ні бацюшак няма! Вы ж у пекле гарэць будзеце!»
Сусед па палаце, мясцовы хлопец, пытаецца ў брата з прэйскурантам, дзе іхняя царква. «Вунь там, за ляском!» — упэўнена паказвае ў вакно візытант.
«Дык там жа поле голае!»
«Б...і няхрышчаныя!» — кідаецца да дзьвярэй брат Анатолій.
Шаноўныя чытачы, у гэтай рубрыцы кожны з вас можа апублікаваць свой тэкст, калі запрапануе цікавую тэму і ўкладзецца ў 100 словаў. Прысылайце свае прапановы на адрас svaboda@rferl.org
