Коктыш: Абраньне Парашэнкі дае Лукашэнку пэўную свабоду для манэўраў

— Канечне ж, ён будзе імкнуцца, бо пэўныя адносіны з Парашэнкам ёсьць. У яго ёсьць інвэстыцыйныя акцыі ў дзьвюх беларускіх кандытарскіх фабрыках, гэта таксама не сакрэт. То бок відавочна, што для Аляксандра Рыгоравіча гэта зусім ня дрэнны вынік, які дае пэўную свабоду для дыпляматычных захадаў і манэўраў. Улічваючы, што ўкраінская праблема — гэта ўсур’ёз і надоўга, і наўрад ці выбары прэзыдэнта прынясуць нейкую стабільнасьць і наўрад ці усё гэта пяройдзе ў мірны стан. Бо супярэчнасьцяў занадта шмат, і дагэтуль ніхто не дэманстраваў здольнасьць з гэтымі супярэчнасьцямі неяк справіцца. То Парашэнка будзе ўсё ж даволі слабой фігурай. Але менавіта як у слабой фігуры ў яго ёсьць шанцы захаваць краіну і крок за крокам гэты мірны працэс наладзіць. У гэтым якраз патэнцыйныя ключы для посьпеху Аляксандра Лукашэнкі. Непасрэдная камунікацыя Кіева і Масквы зараз выглядае даволі праблематычнай, і пасярэднік, вядома ж, патрабуецца. Курс Лукашэнкі, які ён агучыў, на перасоўваньне часткі індустрыяльных магутнасьцяў і ноў-хаў з Украіны на беларускую тэрыторыю, калі там «Мотор Січ» часткова магла б у якасьці зборачнага цэху разьмяшчацца ў Беларусі, — гэта цікавыя захады.Іі тут ёсьць пэўная пэрспэктыва і індустрыяльнага разьвіцьця Беларусі, і таксама падтрымкі індустрыяльнай ідэнтычнасьці Ўкраіны.

— Ці магчыма вярнуцца да стварэньня Балта-Чарнаморскага калектара?

— Балта-Чарнаморскі калектар выглядае найменш верагодным. Але балта-чарнаморская еднасьць зь Беларусьсю ў цэнтры выглядае вельмі верагоднай. Бо зараз Беларусь па факце ёсьць рэгіянальным цэнтрам, які можа завязаць на сабе рэсурсныя камунікацыі паміж Кіевам і Масквой. А рэсурсныя камунікацыі — гэта першае, што робіць нейкія хаўрусы больш ці менш трывалымі. І калі Беларусь фактычна стане незаменным партнэрам Украіны і незаменным партнэрам Расеі, то гэта будзе слушная заяўка на тое, каб краіны рэгіёну так ці інакш да гэтага інтэграцыйнага хаўрусу далучаліся. Наўрад ці ён будзе мець энэргетычную ідэнтычнасьць. Але індустрыяльная ідэнтычнасьць, якая цяпер будзе запатрабаваная, — гэта якраз слушная пэрспэктыва, якая адчыняецца. Бо частка заходніх санкцыяў ужо справакавала пераход да працэсу імпартазамяшчэньня ў Расеі, а гэта значыць — адчыненыя дзьверы для Беларусі. Бо індустрыяльныя магутнасьці Беларусі могуць быць загружаныя цалкам, і Беларусь зараз можа, будучы пазбаўленай вострай канкурэнцыі, панаваць на расейскім рынку і замацоўваць яго за сабой.

— А ці прызнае прэзыдэнцкія выбары ва Ўкраіне Расея? Як будуць складацца яе дачыненьні з Украінай?

— Формула Пуціна адносна ўкраінскіх выбараў была такой жа, як і адносна рэфэрэндумаў у Данецкай і Луганскай абласьцях: Расея будзе ставіцца з павагай. Гэта азначае адкрыты палітычны торг, бо пры пэўных умовах Расея можа прызнаць і рэфэрэндумы, і вынікі выбараў ва Ўкраіне. Гэта будзе залежаць ад таго, што будзе прапаноўваць Кіеў і што будуць прапаноўваць заходнія партнэры Кіева. Зараз Масква будзе чакаць. Яна добра ведае, што на постсавецкай прасторы без прызнаньня з боку Масквы практычна немагчыма будаваць дзяржаву. Дагэтуль гэта было непарушнае правіла, і яно такім і застаецца. Бо мне здаецца. што ўкраінцы не гатовыя адмовіцца ад гандлю з Расеяй.