Жыхары Віцебску высоўваюць свае вэрсіі, чаму пра гучнае здарэньне сёньня нічога не чуваць.
Апошняе, што вядома па справе выбуху каля віцебскага КДБ, — гэта зьмест афіцыйнага паведамленьня, якое абласны сьледчы камітэт распаўсюдзіў некалькі дзён таму. У ім гаварылася, што ўсіх затрыманых — а іх у першыя суткі было некалькі дзясяткаў — ужо адпусьцілі. У тым ліку і трох чалавек, якія заставаліся падазраванымі па гэтай справе цягам трох сутак. І што падазраваных у гэтай справе няма ўвогуле.
Даведацца, ці не скасавалі справу і ці не зьявіліся за апошнія дні новыя падазраваныя, не ўдалося. Прадстаўніца Віцебскага абласнога сьледчага камітэту Іна Гарбачова адмовілася адказваць на гэтыя пытаньні:
«На цяперашні момант управа Сьледчага камітэту па Віцебскай вобласьці камэнтароў журналістам не дае і прычынаў адмовы не тлумачыць!»
Застаецца меркаваць, што справу не скасавалі. Але чаму адказныя структуры перасталі інфармаваць грамадзкасьць пра ход сьледзтва, хоць у першыя дні рабілі гэта вельмі актыўна? Паведамлялася і пра выгляд выбуховай прылады — бляшанкі зь піратэхнічнай сумесьсю, і пра два пашкоджаныя акны на першым паверсе будынка, і нават пра тое, што адзін з падазраваных — гэта чалавек, які раней неаднаразова тэлефанаваў у КДБ і некарэктна выказваўся на адрас уладаў.
Віцебскі апазыцыянэр Барыс Хамайда лічыць, што гэтая справа мае палітычны зьмест — бо выбух невыпадкова здарыўся менавіта каля будынка КДБ. І, каб не акцэнтаваць увагу насельніцтва на палітыцы, пра выбух нерасталі згадваць:
«Калі прызнаць, што гэта палітычная справа, дык трэба шукаць, што ды як: хто арганізатар, хто выканаўца… А ў нас жа палітычных справаў няма, палітычных сілаў няма, яны кажуць, што і палітвязьняў у нас няма, адны крымінальнікі… І палітык у нас толькі адзін, галоўны…»
Спадар Хамайда згадвае, што «хуліганствам» абвяшчалі і самыя першыя выбухі ў Віцебску:
«Гісторыя паўтараецца: у 2005 годзе ў Віцебску быў выбух, праз два тыдні яшчэ адзін, а потым і ў Менску бабахнула. І ўсё казалі «хуліганка», толькі потым заявілі — „тэрарызм“».
Першыя віцебскія выбухі фігуравалі ў абвінавачаньні расстраляных Уладзіслава Кавалёва і Дзьмітрыя Канавалава, якіх суд прызнаў вінаватымі ў менскім тэракце 2011 году.
Спадарыня Галіна, якая падышла да Барыса Хамайды, працягвае ягоную думку:
«Хто вам праўду скажа? Усе баяцца, ад верху да самага нізу! Гэта па-першае. А па-другое, пасьля тэракту ўжо ўсе навучаныя, што нельга абы-што ляпаць, не праверыўшы! Бо тады як пачалі ляпаць, дык у іх канцы з канцамі не сыходзіліся ў іхнай гісторыі…»
Любоў Кавалёва, маці расстралянага паводле абвінавачаньня ў тэрарызьме Ўладзіслава Кавалёва, мае сваё меркаваньне, чаму пра апошні выбух так мала інфармацыі. Яна лічыць, што віцебскіх хлопцаў асудзілі і расстралялі несправядліва — па сфабрыкаваных матэрыялах справы:
«Тады зь першага дня дзяржава камэнтавала і камэнтавала… З самага 11 красавіка і да расстрэлу, нават пасьля яго. Але цяпер „чорная куртка“ і „чорная шапка“ другі раз у якасьці доказаў ня пройдуць. І людзі гэта разумеюць. Але выбухі працягваюцца і працягваюцца. І я не магу сказаць, чаму яны ізноў вярнуліся ў Віцебск. І я ня думаю, што гэта проста аматары пагуляць з пэтардамі. Не, тут справа, напэўна, больш сур’ёзная».
Наколькі гэтая справа падаецца сур’ёзнай сьледчым органам, без афіцыйнай інфармацыі жыхарам Віцебску застаецца толькі здагадвацца.
Апошняе, што вядома па справе выбуху каля віцебскага КДБ, — гэта зьмест афіцыйнага паведамленьня, якое абласны сьледчы камітэт распаўсюдзіў некалькі дзён таму. У ім гаварылася, што ўсіх затрыманых — а іх у першыя суткі было некалькі дзясяткаў — ужо адпусьцілі. У тым ліку і трох чалавек, якія заставаліся падазраванымі па гэтай справе цягам трох сутак. І што падазраваных у гэтай справе няма ўвогуле.
Даведацца, ці не скасавалі справу і ці не зьявіліся за апошнія дні новыя падазраваныя, не ўдалося. Прадстаўніца Віцебскага абласнога сьледчага камітэту Іна Гарбачова адмовілася адказваць на гэтыя пытаньні:
«На цяперашні момант управа Сьледчага камітэту па Віцебскай вобласьці камэнтароў журналістам не дае і прычынаў адмовы не тлумачыць!»
Застаецца меркаваць, што справу не скасавалі. Але чаму адказныя структуры перасталі інфармаваць грамадзкасьць пра ход сьледзтва, хоць у першыя дні рабілі гэта вельмі актыўна? Паведамлялася і пра выгляд выбуховай прылады — бляшанкі зь піратэхнічнай сумесьсю, і пра два пашкоджаныя акны на першым паверсе будынка, і нават пра тое, што адзін з падазраваных — гэта чалавек, які раней неаднаразова тэлефанаваў у КДБ і некарэктна выказваўся на адрас уладаў.
Віцебскі апазыцыянэр Барыс Хамайда лічыць, што гэтая справа мае палітычны зьмест — бо выбух невыпадкова здарыўся менавіта каля будынка КДБ. І, каб не акцэнтаваць увагу насельніцтва на палітыцы, пра выбух нерасталі згадваць:
«Калі прызнаць, што гэта палітычная справа, дык трэба шукаць, што ды як: хто арганізатар, хто выканаўца… А ў нас жа палітычных справаў няма, палітычных сілаў няма, яны кажуць, што і палітвязьняў у нас няма, адны крымінальнікі… І палітык у нас толькі адзін, галоўны…»
Спадар Хамайда згадвае, што «хуліганствам» абвяшчалі і самыя першыя выбухі ў Віцебску:
«Гісторыя паўтараецца: у 2005 годзе ў Віцебску быў выбух, праз два тыдні яшчэ адзін, а потым і ў Менску бабахнула. І ўсё казалі «хуліганка», толькі потым заявілі — „тэрарызм“».
Гісторыя паўтараецца: у 2005 годзе ў Віцебску быў выбух, праз два тыдні яшчэ адзін, а потым і ў Менску бабахнула. І ўсё казалі «хуліганка», толькі потым заявілі — „тэрарызм“
Першыя віцебскія выбухі фігуравалі ў абвінавачаньні расстраляных Уладзіслава Кавалёва і Дзьмітрыя Канавалава, якіх суд прызнаў вінаватымі ў менскім тэракце 2011 году.
Спадарыня Галіна, якая падышла да Барыса Хамайды, працягвае ягоную думку:
«Хто вам праўду скажа? Усе баяцца, ад верху да самага нізу! Гэта па-першае. А па-другое, пасьля тэракту ўжо ўсе навучаныя, што нельга абы-што ляпаць, не праверыўшы! Бо тады як пачалі ляпаць, дык у іх канцы з канцамі не сыходзіліся ў іхнай гісторыі…»
Любоў Кавалёва, маці расстралянага паводле абвінавачаньня ў тэрарызьме Ўладзіслава Кавалёва, мае сваё меркаваньне, чаму пра апошні выбух так мала інфармацыі. Яна лічыць, што віцебскіх хлопцаў асудзілі і расстралялі несправядліва — па сфабрыкаваных матэрыялах справы:
«Тады зь першага дня дзяржава камэнтавала і камэнтавала… З самага 11 красавіка і да расстрэлу, нават пасьля яго. Але цяпер „чорная куртка“ і „чорная шапка“ другі раз у якасьці доказаў ня пройдуць. І людзі гэта разумеюць. Але выбухі працягваюцца і працягваюцца. І я не магу сказаць, чаму яны ізноў вярнуліся ў Віцебск. І я ня думаю, што гэта проста аматары пагуляць з пэтардамі. Не, тут справа, напэўна, больш сур’ёзная».
Наколькі гэтая справа падаецца сур’ёзнай сьледчым органам, без афіцыйнай інфармацыі жыхарам Віцебску застаецца толькі здагадвацца.
