Лінкі ўнівэрсальнага доступу

Аляксандра Дынько


Грамадзкая рэдактарка тыдня – Аляксандра Дынько. Яна – дырэктарка незалежнага выдавецтва “Логвінаў”. Магістар сацыялёгіі. Займаецца навуковай дзейнасьцю: дасьледуе жаночы дысыдэнцкі рух. Аляксандра – адна з ініцыятараў і стваральнікаў Цэнтру сучаснага мастацтва, які адкрыецца ў Менску на пачатку кастрычніка.



Што для вас свабода?


Ня здраджваць свайму сумленьню.
Увогуле на гэтае пытанне хочацца адказваць прыгожа і разумна, але я помню, што ў спэктаклі Свабоднага тэатру “Зона маўчаньня” (у трэцяй, ня самай любімай маёй частцы) ёсць момант, дзе йдзецца пра тое, што ў Беларусі многа зьняволеных і вялізная частка зь іх – бізнэсоўцы. Там трое герояў перад апраўкай ў камэры запальваюць апошнюю цыгарэту. Душэўная і, галоўнае, цялесная інтанацыя, зь якой гэта адыграна, моцна ўразіла мяне, і дала адчуць, што свабода можа аказацца зусім не такой, якой я разумею яе ў дадзены момант. Напэўна, у тым, каб штодзень выбіраць, купляць хлеб “Водар” ці “Траецкі”, таксама ёсьць свабода.

Што найбольш абмяжоўвае вашу свабоду?

Толькі свабода іншых людзей.

Што для вас шчасьце?

Удых-выдых.

Чаго вы найбольш баіцеся?

Пакрыўдзіць іншага чалавека.

Які талент вы хацелі б мець?

Абсалютна сур'ёзна хацела б умець лятаць.

Кім з сучасьнікаў вы захапляецеся?

Сваімі сябрамі.

Што вы найбольш любіце рабіць?

Хадзіць у кіно са сваімі дзецьмі.

Калі б можна было пражыць жыцьцё яшчэ раз, што б вы зьмянілі?

З задавальненьнем пражыла б яшчэ адно такое жыцьцё.

Якую найлепшую параду вы атрымалі?


Ад бабулі: "Хто б табе што ні параіў, адказваць за ўсё давядзецца табе самой".

Які ваш улюбёны дэвіз?

Я не люблю дэвізаў, прыказак, прымавак і любых іншых формаў зацьвярдзелай мудрасьці. Афарызмы выклікаюць у мяне найбольшы давер, але толькі тады, калі побач стаіць імя іх аўтара, які сваім досьведам пацьвярджае выказаную думку. Аднак ёсць словы, якія я часта паўтараю сабе: "Усё будзе добра".

У якой палітычнай сыстэме вы хацелі б жыць?

Ніводную палітычную сістэму не лічу дасканалай, таму лепш жыць у той сістэме, на якую ты можаш найбольш уплываць.

У якой краіне вы хацелі б жыць?

Цяпер я жыву як раз у той краіне, у якой хачу.

У якую эпоху вы хацелі б жыць?

Мая эпоха мяне цалкам даспадобы, не хацелася б апынуцца гераіняй Молату ведзьмаў.

Калі б вы сталі кіраўніком Беларусі, што б зрабілі найперш?

Сыйшла б у адстаўку.

Якія адносіны Беларусь павінна мець з Эўразьвязам?

Мусіць стаць поўнавартаснай яго часткай у хуткім часе.

Якія адносіны Беларусь павінна мець з Расеяй?

Рынкавыя

Некаторыя думаюць так: “Хай дыктатура, абы свая”. А Вы?

Безумоўна лепш мець сваю дзяржаву і сваю ўладу і змагацца за тое, каб палітычны лад адпавядаў патрэбам і жаданьням большасьці яе людзей.

Калі і як уБеларусі зьменіцца ўлада?


Гэта абсалютна непрадказальна, улічваючы адсутнасць палітычнай традыцыі зьмены ўлады як такой і мінімальны палітычны досьвед актараў і структураў, якія патэнцыйна маглі б цяперашнюю ўладу зьмяніць.

Калі беларусы загавораць па-беларуску?

Калі зразумеюць, што беларуская мова паляпшае іх жыцьцё ва ўсіх сэнсах. Найбольш верагодна гэта здарыцца тады, калі па-беларуску загавораць аўтарытэты любога кшталту – палітычныя, духоўныя, культурныя, якая ўвасабляюць гэтае лепшае жыцьцё альбо надзею ці практычны шлях да яго. Вялізную ролю можа адыграць выхад беларускіх тавараў на эўрапейскі і сусьветны рынак, калі беларускі бізнэс сутыкнецца з неабходнасьцю пазіцыянавання сябе ў адрозненьні ад расейскага. Пакуль Расея застаецца для нас галоўным рынкам збыту – расейская мова дазваляе і добра прадаваць там свае тавары. Прычым таварам можа быць усё што заўгодна – ад слоіка сьмятаны да прапановы разьмяшчэньня ў Беларусі элемэнтаў амерыканскай СРА.

Што будзе, калі беларусы не загавораць па-беларуску?

На жаль, на дадзены момант гэта цалкам палітычнае пытаньне, і яно мала залежыць ад намаганьняў, напрыклад, дзеячоў беларускай культуры, якія лічаць сябе галоўнымі жрацамі ў сьвятарным храме Нацынальнага. Аднак для мяне відавочна, што толькі даступнасьць мовы і выхаваньне павагі да яе, як да сродку штодзённага ўжываньня можа спрыяць яе пашырэньню.

Яшчэ захоўваецца добрая магчымасьць таго, каб усё больш людзей гаварыла па-беларуску, як, напрыклад, большасьць стала гаварыць па-украінску ў суседняй Украіне. Аднак калі ўмовы ўсё ж складуцца так, што гэтага не адбудзецца, у бліжэйшыя дзесяцігоддзі мала шанцаў мове зьнікнуць цалкам, прынамсі, мы гэтага не дапусьцім.
Ігар Лосік Кацярына Андрэева Ірына Слаўнікава Марына Золатава Андрэй Кузьнечык
XS
SM
MD
LG