“Гаварыць, што канфлікт быў непрадказальным – было б фальшаваньнем. Момант настаў у сувязі з заявай Грузіі аб магчымым уступленьні ў НАТО. Прыкрыцьцём была фраза пра захаваньне цэласнасьці краіны. Больш глыбіннае палягае ў тым, што пасьля заціханьня канфлікту ў Чачэніі пэўным сілам неабходны быў новы ачаг напружанасьці на паўднёвых межах Расеі.
Кіраўніцтву Грузіі было зацікаўлена пабіць дзьве карты – пад гэтай падставай аднавіць цэласнасьць краіны, увайсьці ў НАТО і прадэманстраваць сваю незалежнасьць ад пазыцыі Расеі.
Што да пазыцыі беларускага боку, то заява МЗС па гэтым пытаньні была цалкам узважаная. Магу сказаць, што цяпер рыхтуецца шэраг заяваў, у тым ліку парлямэнцкіх структураў АДКБ (Арганізацыі дамовы аб калектыўнай бясьпецы) – з заклікам знайсьці мірны выхад з сытуацыі. Аднак я думаю, што гэты канфлікт палітычна наўрад ці у бліжэйшы час будзе патушаны, і палітычны яшчэ доўга будзе сур’ёзнай праблемай.
