Быкаў чамусьці апраўдваўся за “Альпійскую баладу” - маўляў, зашмат лірыкі ў гэтай аповесьці. Я лічу, што гэта прыгожы твор, у якім каханьне нясе перамогу над сьмерцю.
Кожны чалавек мае ў сабе і сьвятло, і цемру. І розныя людзі парознаму распараджаюцца гэтым Божым дарам. Быкаў цемру спальваў на творчасьць, змрок зьнішчаў змрокам. Уночы ствараў драматычныя сюжэты, удзень пераключаўся на сьвятло - меў у сабе такі пераключальнік. Выходзіў да людзей перапоўнены спакоем, дабрынёй, увагай, любоўю - сьцішаны, стомлены, але не расслаблены. Гэта ў яго было ад продкаў - стрыманасьць, раўнавага, інтэлігентнасьць, мудрасьць, благаслаўленьне.
Нядаўна я спаткала Быкава-малодшага - Васіля Васілевіча. Гэтаксама стаяў, гэтак глянуў, гэтак загаварыў - ну чысты бацька, спакойны, як неба. Такі быў Васіль Быкаў.
Чытаем Быкава. Увесь чэрвень, кожны дзень, на хвалях Свабоды будуць гучаць быкаўскія радкі. Іх будуць чытаць розныя людзі – і блізкія сябры пісьменьніка.
Кожны чалавек мае ў сабе і сьвятло, і цемру. І розныя людзі парознаму распараджаюцца гэтым Божым дарам. Быкаў цемру спальваў на творчасьць, змрок зьнішчаў змрокам. Уночы ствараў драматычныя сюжэты, удзень пераключаўся на сьвятло - меў у сабе такі пераключальнік. Выходзіў да людзей перапоўнены спакоем, дабрынёй, увагай, любоўю - сьцішаны, стомлены, але не расслаблены. Гэта ў яго было ад продкаў - стрыманасьць, раўнавага, інтэлігентнасьць, мудрасьць, благаслаўленьне.
Нядаўна я спаткала Быкава-малодшага - Васіля Васілевіча. Гэтаксама стаяў, гэтак глянуў, гэтак загаварыў - ну чысты бацька, спакойны, як неба. Такі быў Васіль Быкаў.
Чытаем Быкава. Увесь чэрвень, кожны дзень, на хвалях Свабоды будуць гучаць быкаўскія радкі. Іх будуць чытаць розныя людзі – і блізкія сябры пісьменьніка.
